Από τη σημερινή τελετή ονοματοδοσίας

η πλατεία λίγο πριν μπει η οδοσήμανση

οι μαθητές του Πειραματικού

δήμαρχος, Μίλτος Πολυβίου και Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου

 

 

Η Φιλαρμονική του Δήμου

Κυρίες και κύριοι,

Όπως ξέρετε, ο Δήμος Θεσσαλονίκης αποφάσισε να τιμήσει φέτος τη μνήμη του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη. Μετά την τιμητική εκδήλωση που έγινε στο Δημοτικό Συμβούλιο, σήμερα αποδίδουμε το όνομα του ποιητή στη μικρή πλατεία στην οποία βρισκόμαστε.

Γεννημένος στην πόλη μας το 1925, ο Αναγνωστάκης έζησε σε αυτήν μέχρι και το 1978, οπότε και μετακόμισε στην Αθήνα. Το έργο του έχει καταξιωθεί και βρίσκει ακόμα στις μέρες μας την ανταπόκριση του ευρύτερου αναγνωστικού κοινού, και κυρίως της νεολαίας.

Ο Αναγνωστάκης ανέπτυξε και πολιτική δράση βασισμένη σε αρχές και όχι στον καιροσκοπισμό. Η πολιτική και προσωπική ηθική του δοκιμάστηκε ποικιλότροπα αλλά δεν κάμφθηκε όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την καταδίκη σε θάνατο στον εμφύλιο ούτε εξαργυρώθηκε, αργότερα, με πολιτικά ή θεσμικά αξιώματα. Μέχρι το τέλος της ζωής του παρέμεινε σεμνός και συνεπής στις βαθιά δημοκρατικές πεποιθήσεις του, που διαπλάστηκαν ήδη από τα νεανικά του χρόνια.

Με αυτά τα χρόνια συνδέεται ο χώρος που βρισκόμαστε σήμερα. Είμαστε στο μέσον της καθημερινής διαδρομής που έκανε ο Αναγνωστάκης από το σπίτι του στο σχολείο. Είμαστε όμως και σε ένα χώρο όπου συναντούσε τις παιδικές και πρώτες νεανικές του παρέες. Η πλατεία αυτή, λοιπόν, είναι στο κέντρο μιας νοητής γραμμής και έχει έναν τριπλό συμβολισμό: στο ένα σημείο της γραμμής είναι το σπίτι της οδού Μητροπολίτου Γενναδίου, που βρίσκεται λίγο παρακάτω. Στο σπίτι αυτό έζησε από τη βρεφική του ηλικία μέχρι τα 15-16 του χρόνια, διάβασε λογοτεχνία και έγραψε τα πρώτα του ποιήματα. Στο άλλο σημείο είναι το σχολείο του, το Πειραματικό του ΑΠΘ. Στο σχολείο αυτό είχε την τύχη να διδαχθεί μαθήματα από προικισμένους δασκάλους, όπως ο Γιώργος Θέμελης. Σε όλο τον ενδιάμεσο χώρο από το σπίτι μέχρι το σχολείο συναντούσε και έπαιζε με τους φίλους του. Μπορούμε να φανταστούμε τις φωνές και τα παιχνίδια, τις κόντρες και τις συγκρούσεις ανάμεσα στις παρέες που ο ίδιος ο Αναγνωστάκης αποκαλεί χιουμοριστικά «συμμορίες». Οι «συμμορίες» αυτές του δίδαξαν ένα άλλο μάθημα που έμελλε να είναι υποθήκη για όλη τη μετέπειτα ζωή του: ότι είσαι υποχρεωμένος κάπου να ανήκεις θες δε θες, όπως γράφει στον Μανούσο Φάσση.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Οργανωτική Επιτροπή για την οργάνωση της τελετής και το ξεπέρασμα πολλών εμποδίων. Ευχαριστώ και τη Φιλαρμονική μας για την παρουσία της σήμερα. Πολλές και ιδιαίτερες ευχαριστίες στο μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής κ. Μίλτο Πολυβίου, γιατί είχε την ιδέα για την ονοματοδοσία της συγκεκριμένης πλατείας.

Σας ευχαριστώ πολύ