αντί βιογραφικού

Ο ΜανόληςΑναγνωστάκης (1925-2005) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Το 1942 ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Πειραματικό Σχολείο του ΑΠΘ και το 1943 γράφτηκε στη νεοσύστατη Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ. Στη διάρκεια της Κατοχής φυλακίστηκε από τους Γερμανούς. Το 1946 διαγράφτηκε από το ΚΚΕ.
Προς το τέλος του Εμφυλίου συνελήφθη επειδή ήταν μέλος της ΕΠΟΝ, δικάστηκε και καταδικάστηκε από Στρατοδικείο σε θάνατο. Παρέμεινε φυλακισμένος στο Γεντί-Κουλέ στο διάστημα 1949-1951. Μετά την αποφυλάκισή του και μέχρι το 1957 ολοκλήρωσε τις σπουδές του και απέκτησε την ειδικότητα του ακτινολόγου. Στη διάρκεια της Χούντας εκδιώχθηκε από το ΑΧΕΠΑ, όπου εργαζόταν. Μέχρι και το 1978, οπότε και εγκαταστάθηκε οικογενειακά στην Αθήνα, ζούσε στη Θεσσαλονίκη με τη σύζυγό του Νόρα Αναγνωστάκη (1925-2013) και το γιο τους Ανέστη. Απεβίωσε στις 23 Ιουνίου του 2005.

Ο Αναγνωστάκης εμφανίστηκε στα γράμματά μας το 1940. Μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1990 είχε εκδώσει ποιητικές συλλογές, βιβλία με δοκίμια και άρθρα, το αυτo-βιογραφικό σατιρικό μελέτημα για τον Μανούσο Φάσση, καθώς και μια ποιητική ανθολογία. Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά και εφημερίδες και μέρος από τα κείμενα αυτά είναι αθησαύριστα και απόκεινται στο αρχείο του.

Ποιητής, κριτικός και στοχαστής, αρχισυντάκτης και εκδότης δύο σημαντικών περιοδικών (Ξεκίνημα, 1944, και Κριτική, 1959-1961), ο Αναγνωστάκης συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση και στην ανανέωση όχι μόνο του λογοτεχνικού αλλά και ευρύτερα του μεταπολεμικού ελλαδικού πνευματικού πεδίου. Επίσης, υπηρέτησε με συνέπεια και ήθος τις πολιτικές ιδέες του και την αξία του δημοκρατικού και ουσιαστικού διαλόγου σε ταραγμένες περιόδους της μεταπολεμικής Ιστορίας μας.

Την πολύπλευρη διάσταση της προσφοράς του στα γράμματά μας αποδεικνύουν οι σημαντικές βραβεύσεις και οι τιμές που του έγιναν (1995: Παράσημο του Ταξιάρχη του Φοίνικος από την Ελληνική Δημοκρατία, 1997: Επίτιμος Διδάκτορας του ΑΠΘ, 2002: Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας)·οι πολυάριθμες μελέτες και τα αφιερώματα περιοδικών, οι μελοποιήσεις ποιημάτων του από εξέχοντες Έλληνες μουσικοσυνθέτες και οι μεταφράσεις των ποιημάτων αυτών σε πολλές γλώσσες·η διδασκαλία του έργου του στα πανεπιστημιακά μαθήματα αλλά, πάνω από όλα, η διαρκής ανταπόκριση και η απήχηση του έργου του στο αναγνωστικό κοινό, και ειδικότερα στη νεολαία.